
ดอยอินทนนท์ เป็นสถานที่ท่องเที่องเที่ยวที่เต็มไปด้วยธรรมชาติ เต็มไปด้วยภูเขา ป่าไม้ และสัตว์ ถ้ามองหาที่สงบในการพักผ่อนหย่อนใจ สถานที่แห่งนี้ถือเป็นหนึ่งในใจสำหรับคนไทยทุกคน ที่นี่มีความสูง 2,565.3341 เมตร หรือจุดสูงสุดแดนสยาม เป็นแหล่งชมต้นไม้ ดอกไม้หายากที่ไม่ได้พบเห็นกันทั่วไปในจังหวัดอื่นๆ โดยเฉพาะพญาเสือโคร่ง ที่เป็นไฮไลท์เด็ดของดอยอินทนนท์ เป็นจุดที่ตากล้องมักจะเดินทางมาถ่ายรูปกันเป็นประจำในช่วงฤดูที่ดอกไม้บาน เรียกว่าสดใสไปทั้งหุบเขากันเลย
ที่ดอยแห่งนี้มีขนาดใหญ่กว่า 480 ตารางกิโลเมตร เต็มไปด้วยภูเขาสูงโอบล้อมและปกคลุมไปด้วยต้นไม้เล็กใหญ่ที่เขียวไปทั่วหุบเขา เป็นป่าดิบที่เต็มไปด้วยพันธุ์ไม้หาอนุรักษ์หายาก ไม่ว่าจะเป็น ไม้สัก ไม้ตะเคียน ไม้ประดู่ ไม้ตะแบก ถ้าโชคดีก็จะพบกับดอกไม้ป่าหายากนานาชนิด อย่างพวก รองเท้านารี กุหลาบป่า ฟ้ามุ่ย ซึ่งจะพบอยู่มากในบริเวณพื้นที่สูง แต่เสียดายว่าที่นี่เราไม่ค่อยเห็นสัตว์ป่ามากนัก เพราะชาวบ้านล่าเอาไปกินกันหมด ปัจจุบันนี้หลงเหลืออยู่เพียงไม่กี่ชนิดเท่านั้น
ปัจจุบันคนกรุงเทพนิยมเดินทางไปเที่ยวดอยอินทนนท์กันเยอะมาก เพราะระยะทางในการเข้าชมจุดต่างๆถือว่ามีความสะดวกสบาย ไม่ต้องไปลุยป่า ลุยโคลนเพื่อเข้าไปตามจุดต่างๆ เนื่องจากจังหวัดได้มีการส่งเสริมเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญทำให้มีสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ มากมาย การเดินทางไปอาจจะใช้เวลานานหน่อย เพราะมันห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ประมาณ 89 กิโลเมตร ถ้าจะขับรถไปขอบอกว่าต้องเป็นคนที่เก่งและชำนาญทางหน่อย ทางที่นี่ค่อนข้างท้าทายเลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นขาขึ้นหรือขาลง โดยเฉพาะขาลงจากภูเขาถ้าไม่เก่งรับรองว่าได้กลิ่นไหม้แน่ๆ
จุดที่สำคัญของดอยอินทนนท์
ด้านบนเป็นที่ตั้งของสถานีเรดาร์ของกองทัพอากาศ ซึ่งตั้งอยู่บนจุดสูดสุดของดอยอินทนนท์ และด้านข้างจะมีป้าย “สูงสุดแดนสยาม” ที่จะบอกว่าเราอยู่ที่ความสูง 2,565 นักท่องเที่ยวที่มาถึงก็จะพากันถ่ายรูปกับป่ายนี้เพื่อบอกว่าฉันมาถึงแล้วนะ! พอเดินขึ้นไปก็จะเป็นป่าที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้สูงสวยงาม รู้สึกได้ถึงความชื้นอย่างมาก ด้านข้างจะมีหมุดหลักฐานจุดสูงสุดแดนสยาม เดินถัดมาจะพบกับพระสถูปเจ้าอินทวิชยานนท์ ซึ่งเป็นอดีตเจ้าเมืองเชียงใหม่คนสุดท้าย ท่านเป็นคนที่รักในธรรมชาติป่าเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับดอยแห่งนี้ ก่อนตายจึงได้สั่งให้นำอัฐของท่านมาเก็บไว้ทบนยอดดอย นักท่องเที่ยวที่ผ่านเข้ามาก็จะเข้ามากราบไว้ท่านก่อนที่จะลงเขากัน